- جایی برای شعر . جهان را به عشق کسی آفریده اند. چون من که آفریده ام از عشق. چشم هایم به دور شدنت آلرژی دارند! ای تو تنها خوب دنیا. تو را بیشتر از پرهایم دوست دارم. هرطور شده این راه را تا آخر می روم.

دو چشمت از عسل لبریز و لبهایت شکر دارد. دو چشمت از عسل لبریز و لبهایت شکر دارد. بیا هرچند میگویند شیرینی ضرر دارد. زدم دل را به حافظ دیدم او امشب برای من. لبش میبوسم و در میکشم می در نظر دارد. اگر چه مثل نرگس نیست چشمش سخت بیمار است. کمر چون مو ندارد او ولی مو تا کمر دارد. لبش شیرین و حرفش تلخ و چشمش مست و قلبش سنگ. درشت و نرم را آمیخته با خیر و شر دارد. به یاد اولین بیت از کتاب خواجه افتادم. شروع عشق آسان است بعدش دردسر دارد. مرد است و دردی تا قیامت البته عشقش تا ندارد.

بگذار دنیا بی تو غم انگیزتر باشد. هرچار فصل سال من پاییزتر باشد. بگذار هرطوری که میخواهد دل دنیا. گونه ام یک ریز تر باشد. فرقی ندارد هرکه از چشم تو می افتد. در پیش چشم خلق هم ناچیزتر باشد. وقتی زبان سرخ داری و سرم سبزست. تاکاسه ی صبرم ازاین لبریزتر باشد. باید برای فتح تو چنگیزتر باشد.

با چند شاخه گل به سر خاک هیچ کس. که با نبود تو نومیدم از رسیدن عید. از پس از هیچگاه نیامدن و. قریب به یک سال است که این وبلاگ به روز نشده و مهر بسیاری از دوستان نیز بی پاسخ ماند ه.